Omschrijving
Als blinde moet je afgaan op je ándere zintuigen, maar een elektrische auto... die hoor je niet. Hoe gaat een visueel gehandicapte daarmee om en hoe worden blindengeleidehonden erop voorbereid.
Renault Nederland heeft Nederlands oudste geleidehondenschool een elektrische Kangoo ter beschikking gesteld om mee te trainen. Maar in tegenstelling tot wat je zou verwachten, zijn die auto’s niet bedoeld voor de honden.
'Een geleidehond begeleidt iemand met een visuele handicap door het verkeer, maar het is altijd de mens die de dienst uitmaakt', verduidelijkt KNGF-instructeur Kees Tinga. Da’s maar goed ook: honden kunnen geen diepte zien of snelheid inschatten en zouden dus zo voor een aanstormende auto kunnen stappen. 'De zintuigen van een persoon met een visuele handicap zijn beter ontwikkeld dan die van mensen die wél kunnen zien: visueel gehandicapten horen zo’n wagen gelukkig aankomen.'
Tenminste; als het om een brandstofauto gaat. Elektrische auto’s maken nauwelijks tot geen geluid en dan wordt het oppassen geblazen. We ondervinden dat aan den lijve wanneer we ons met Kees en geleidehond Pixel in het verkeer begeven. Met een geblindeerde skibril op je neus moet je terugvallen op je gehoor, net als iemand met een visuele handicap.
Met een hand op Kees’ schouder staan we klaar bij het zebrapad. 'Als jij denkt dat er een gaatje valt, gaan we lopen', legt de instructeur uit. De eerste keer dat de elektrische Renault voorbij komt, nemen we een hoge pieptoon waar. Die heeft de fabrikant ingebouwd tot een snelheid van 30 kilometer per uur. Zo hoort dat ook, vinden ze bij KNGF Geleidehonden. De geleidehondenschool is een groot voorstander van regelgeving op dit vlak. Tot nog toe zijn automakers namelijk niet verplicht hun elektrische auto’s van een geluidje te voorzien.
Rijdt de Renault harder, dan kunnen we in ieder geval de banden nog horen. Maar stapvoets zouden we tijdens het oversteken zo tegen de auto aan lopen; Kees geeft met zijn ring een waarschuwend tikje tegen de carrosserie, dat bij ons binnenkomt als een mokerslag.
Achter het stuur van een elektrische auto ben je voor kwetsbare verkeersdeelnemers een potentiële sluipmoordenaar, zoveel is duidelijk. Maar van deze indringende praktijkoefening leren we vooral dat het niet uit maakt wat je rijdt, zolang jij je maar gedraagt. Elektrisch of niet; een schrikbarend aantal auto’s liet ons gewoon langs dat zebrapad staan. Twee man en een blindengeleidehond. Dat er dan slechts een enkeling stopt, is misschien wel het grootste punt van zorg.
(Door: anwb.nl)