Zaterdagochtend 28 april. Waggelend in mijn pyjama met mijn glaasje sap in de ene hand de iPhone in de andere hand, zie ik op de Carwings app dat mijn LEAF daadwerkelijk volgegeten is. Yes een nieuwe dag, nieuwe kansen. Ik moet immers in de middag naar Breda. Volgens Google maps 93 km, mijn app geeft aan dat ik 146km kan rijden, no panic dacht ik zo. De opening van een bijzondere toonstelling in het MOTI (Museum Of The Image, voormalig Graphic Design Museum de Beijerd), dagje cultuur opsnuiven en daar op sustainable wijze naar toe zoeven, voelt perfect.
De ochtend verloopt, zoals verwacht met wat aandacht voor de nieuwe wagen op het pad. Het snoer lijkt opvallend veel op het promotie materiaal van The New Motion, toeval? De buren hadden twee maanden geleden al de groene led lampen van het laadstation bewonderd, maar dit is wel wat anders. Uiterlijk vinden ze het toch wel een gewone auto, maar goed het gesprek gaat natuurlijk al gauw over de vele verhalen op internet en de verwachtingen. Er wordt veel gelachen merk ik. Inmiddels zijn ook de overburen erbij betrokken. De serieuze interesse slaat al om naar bijna leedvermaak en enige hilariteit ontgaat mij niet als mijn vrouw het heeft over “mijn speeltje” en plaagt over een noodpakketje met dekentje, flesje water en notenreep. Ik verlang al bijna naar de middag.
Als ik in de middag vertrek en mijn vrouw kus, merk ik een sfeer van “ridder groet jonkvrouw”. Ze kijkt met een blik van “en nu gaat het gebeuren”. ‘Sterkte’ zegt ze zacht, in plaats van veel plezier, maar ja het completeert de sfeer wel. Hoe laat ben je thuis? Ik reken op vertrek uit Breda rond vijfen en half uurtje laden + 1,5 uurtje rijden; “ergens rond zevenen roep ik stoer”. “Niet te laat hè in verband met het eten, bel je als je wegrijdt uit Breda”. Ja OK, tot vanavond dan.
Bussum – Breda 95 km over de A27. Pieter Koolen van de Nissan dealer had nog uitgelegd dat het zuiniger zou zijn over de binnenwegen te rijden dan over de snelweg, dit in verband met het terugwinnen van energie bij het vaart verminderen en remmen. Ik probeer het nog te begrijpen, was juist gewend geraakt de TomTom adviezen niet meer in twijfel te trekken en dus de snelste routes via de A-wegen te volgen. Maar ja ik besluit in ieder geval om netjes 100km/uur te rijden op de rechterbaan. Ik merk direct dat haasten teveel mijn leven heeft bepaald. Ruim op tijd van huis en de autorit is eigenlijk een prachtige ontspanning, vooral met de radio uit.
Voorbij Vianen heb ik lichte last van knikkebollen. Nou ja, niet echt, maar ik zit opvallend veel de omgeving te bestuderen terwijl ik de A27 op mijn duimpje ken. Toch maar weer de radio aan, of een beetje met de boordcomputer spelen. Ineens zie ik daar een zwarte glimp in mijn linker spiegel. Is dat nou mijn spiegelbeeld of... Met zeker 125km op de teller schiet de zwarte Nissan van The New Motion voorbij. Hé jongens, wacht... of liever gezegd hé jongens, hebben jullie mij ook gespot? Ik trap op het gaspedaal en zet de achtervolging in. Heb toch ruim 40 km netjes 100 gereden, kan nu wel lekker even erachter aan kachelen. Wat gaat 125 km/uur ineens hard. Ik houd nieuwsgierig de Kwh meter op de boordcomputer in de gaten. Boven de 2.0 oei dat gaat snel. Ze moeten mij gespot hebben, zo netjes volg ik hun rijpatroon (telkens na het inhalen naar rechts). Nou na vijf minuten geef ik het op. Was toch wel gaaf voor mijn gevoel hoor, twee zwarte Nissan’s Zero Emotions. Leek wel een waterballet act, gelijke snelheid, simultaan beweging. Volgende keer groeten hoor jongens! Ja toch, we zijn toch één community van lotgenoten.
Doet mij denken aan mijn Pa 40 jaar geleden. Reed hij als één van de eersten een matrablauwe Alfa Romeo 1750GTV (met de lange vijfde). Toen groette men elkaar nog onderweg, moeten wij ook introduceren, is toch leuk? Mijn Pa was wel echt een auto- en racegek hoor. Dat komt doordat hij op de RAI zijn Alfa kocht, nadat hij een testrit langs de Amstel kreeg aangeboden (met mij en mijn broer op de achterbank/plank) met niemand minder dan Nico Chiotakis aan het stuur zie Google LINK. Toch wel grappig Pa en Nico en ik met mijn Nissan en Huub Rothengatter, dat kan toch geen toeval zijn?
Mijn Carwings navigatie loodst mij keurig naar de Boschstraat in Breda. Ik rijd het nabijgelegen parkeerterrein Beyerd-Vlaszak op en ga op zoek naar een parkeerplaats. Uit mijn ooghoeken hoop ik een eventuele nieuwe laadpaal te spotten, maar dan bemerk ik iets nieuws; mensen blijven voor de auto uitlopen. Is dat Brabants gedrag? Ik volg netjes stapvoets en besef me dat ik natuurlijk geruisloos ben. Bij een hoek merkt men mij op en dan volgen de standaard uitingen; Ooh hij is elektrisch! Blikken van enthousiasme stralen je tegemoet. Op een parkeerplaats is men wel blij met zachtbewegende geruisloze, stankvrije voertuigen is mijn conclusie.
In de overtuiging dat EV-rijders ook maatschappelijk betrokkenen zijn volgt hier een kort relaas over een cultureel huzarenstukje in het MOTI Museum Of The Image, voorheen Graphic Design Museum, Museum de Beyerd. Ik was op de opening van een nieuwe tentoonstelling genaamd, Rollercoaster het beeld in de 21ste Eeuw. Door gastcurator Joost Zwagerman zijn ruim 100 prominente Nederlanders gevraagd om een beeld te kiezen die men associeert met de 21ste eeuw. De commentaren die men erbij geeft zijn van filosofisch en opmerkelijk niveau. Ik heb elke foto + tekst gelezen, maar de vele indrukken zijn zo overweldigend dat ik de komende weken weer terug wil. Een aanrader voor niet alleen kunst-, fotografie- of design liefhebbers, het is een tentoonstelling die leest als een spannend boek. Het is een bijzondere verzameling met persoonlijk gekozen beelden, die iedereen toch aanspreekt of herkent. De foto “de vallende man” werd ondermeer door Freek de Jonge gekozen als kenmerkend beeld voor de 21ste eeuw en is genomen op 11-sep-2000. Als je zijn treffende commentaar leest voel je de rillingen over je rug lopen. Maar ook worden er mooie beelden getoond of bedrieglijk lieflijke beelden waar je door het commentaar een andere kijk krijgt op de fotografische werkelijkheid. LINK Mocht je elektrisch afreizen naar Breda, lees dan verder natuurlijk ook mijn laadpaal ervaringen.
