De bezoeken aan de zeventien wegendistricten leveren wisselende ervaringen op. Soms zitten de verkeerskundigen al klaar met foto’s en plattegronden. Soms weet men helemaal van niets. De ene ambtenaar is enthousiast en werkt mee. De andere ambtenaar is overal tegen.
Het verschil in kwaliteit is groot. Steeds bij terugkeer van zo’n bezoek aan een district kan ik aan de gezichten zien hoe het was. “Nou, dat was er weer een van de afdeling Visie en Wanbeleid,” is dan een snel gemaakte grap. Gelukkig treffen we ook dikwijls een ambtenaar van de afdeling ‘Oplossingen’.
De goedkeuring van het wegendistrict is noodzakelijk voor elke individuele WBR-vergunning. WBR staat voor Wet Beheer Rijkswaterstaatwerken. Dit betekent 201 keer discussiëren, overtuigen en tekenen. En weer tekenen, en weer tekenen. En nog een keer discussiëren. En nog een keer discussiëren. Totdat… iedereen het eens is en er een goedkeuring volgt van de AutoCAD-locatietekening. Hierop is het station te zien met rijstroken en bestrating. Kortom, het geheel. Met de tekening kan de aanvraag worden ingediend voor de WBR-vergunning. Hierop volgt dan de tijdelijke vergunning die ter goedkeuring wordt voorgelegd. En zes weken later volgt dan meestal de definitieve WBR-vergunning.
Op het hoogtepunt zitten vier AutoCAD-tekenaars fulltime te tekenen aan de locaties en rijdt Michiel met zijn oude Saab rondjes van verzorgingsplaats naar verzorgingsplaats. In de achterbak liggen pionnen, meetlinten en rood-wit gestreepte afzetlinten. Op elke locatie wordt het beoogde terrein opgemeten en met pionnen en linten afgezet om een indruk te krijgen van de ware omvang. Hiervan maken Michiel en Margot weer foto’s om de districtsambtenaren te laten zien wat de plannen zijn.
Duizenden tekeningen
We schaffen een grote printer aan die duizenden tekeningen uitspuugt, zowel voor besprekingen bij Rijkswaterstaat als voor de locatiebezoeken en de netbeheerders zoals Liander en Enexis. Fastned lijkt in die dagen op een tekenbureau met een onwaarschijnlijk hoge productie.
Vanuit het AutoCAD-team komen er twee vaste krachten bij: Bas van Leeuwen en Maria Garcia. Bas studeerde bouwkunde in Delft; hem ken ik van de studentenbioscoop De Uitkijk. Daar viel hij al op door zijn positieve instelling. Hij blijkt een excellent AutoCAD-gebruiker te zijn met een goed inzicht in verkeerssituaties. In korte tijd ontwikkelt hij zich tot dé locatietekenaar van Fastned. Het is niet overdreven om te stellen dat Bas inmiddels de verzorgingsplaatsen beter kent dan wie ook bij Rijkswaterstaat.
Maria is architect en meegekomen met de golf Spanjaarden, die tijdens de economische crisis naar Nederland trekt. Naast AutoCAd-tekenen heeft Maria een andere kwaliteit voor het Fastned-team: ze maakt fabuleuze impressies van de stations. In haar tekeningen toont Maria niet alleen de techniek, maar ook de bezoekers. Je ziet mensen hun auto opladen. Maar ook zie je een overduidelijk verliefd stel, dat hand in hand naar het Fastned Station staat te kijken. Dit helpt enorm bij het overtuigen van de mensen bij Rijks-waterstaat en later ook de gemeentelijke welstandcommissies. Hier geldt eveneens: zien is geloven.
Margot en Maria nemen de verantwoordelijkheid voor het ontwerp van het station op zich. Ze ontwerpen alles inhouse, tot het laatste schroefje aan toe. Hierdoor houden we het proces in de hand, hebben we invloed op de synergie en kostprijs en blijft het tempo erin.
Quiz
Wanneer we aan het einde van het jaar een kerstdiner houden in de Kapiteinskamer van restaurant Wilhelmina-Dok blijkt hoe de stations ons leven zijn gaan bepalen. We denken in stations en sommigen van ons dromen er waarschijnlijk van. We weten het verschil tussen een broodje van Shell of van Texaco. We kennen elke bijzonderheid.
Margot heeft op een kamerbreed stuk papier de avonturen van Fastned in haar eerste levensjaar opgetekend. Naast individuele gebeurtenissen geeft een golvende lijn de hoogte- en dieptepunten weer.
Als kerstcadeau krijgen alle Fastnetters een oranje voetbalshirt met voor iedereen de meest toepasselijke naam van een verzorgingsplaats achterop. Bovendien spelen we de quiz ‘Wie raadt het station?’ Of in Delftse termen: “Een tussentijdse meting van kennis.” Op basis van een luchtfoto blijkt een aantal van ons elk station feilloos te kunnen herkennen. Niet slecht als je bedenkt dat het om ruim tweehonderd stations gaat, die ook nog eens op elkaar lijken. Zeker vanuit de ruimte.
Hoe taai het proces is blijkt als pas op 7 juni 2013 de eerste WBR-vergunningen definitief zijn. Het wegendistrict Veluwe schrijft als eerste in een klap dertien vergunningen uit. Er zitten dan, dankzij het noeste werk van het Fastned-team, bijna tweehonderd vergunningsaanvragen in de pijplijn. Compleet met foto’s, tekeningen en gespreksverslagen van elke locatie. In de maanden daarna blijven de vergunningen uit de goede kant van de pijplijn stromen.
Bart Lubbers, "The Fastned Story"